در ادامه راه امام حسین (ع) احیا و اجرا امر به معروف و نهی از منکر وظیفه همگانی است

«بسم الله الرحمن الرحیم»

خطبه اول

در خطبه گذشته بحث انواع ولایت ها را مطالبی را تقدیم حضور کردیم. یکی از انواع ولایت ها عرض کردیم ولایت محبت و مودت است. ما وظیفه داریم خدا را و اولیای الهی را به آن ها محبت داشته باشیم و نه تنها محبت داشته باشیم بلکه این محبت را ابراز کنیم و نشان دهیم.

در آستانه محرم الحرام هستیم ، یکی از موقعیت هایی که شیعه های اهل بیت آمادگی ابراز محبت و ولایتشان نسبت به اهل بیت است مناسب دیدم در باب ولایت محبت مطالبی را تقدیم کسانی که تشرف پیدا کرده اند در نماز جمعه تقدیم کنیم، ان شاءالله که برای خود و شما مفید باشد.

محبت، آن چیزی که در تعریفش ذکر می کنند در کتب اخلاقی محبت و مودت کشش و میلی است در انسان که موجب جذب می شود و انسان مجذوب می شود، مجذوب به محبوب می شود و این میل را محبت نامگذاری می کنند اما محبوب چیست؟. تءبیری که عالمان اخلاقی ذکر می کنند این است که محبوب کسی است که انسان از وجود او لذت می برد و خوشایند وجود او می باشد در برابر کسی که مبغوض است و چیزی که انسان دوست ندارد، آن شیء موجب نفرت و دوری است ، انسان متنفر است از اینکه نزدیک او شود و لذا محبوب به عبارتی آن چیزی است که لذت آور و آرامش دهنده است. خوب این لذت می تواند لذت جسمی و مادی باشد و می تواند روحی باشد، می تواند لذت های عقلی باشد، لذت های معنوی باشد و هر کدام از این ها منشأ محبت است. انسان اگر خوردن برای او خوشایند است اگر انواع مأکولات را دوست دارد به خاطری که لذت های مادی برای او ایجاد می کند، اگر دوست می دارد جمال و زیبایی را چونکه در روح او گرایشی وجود دارد و لذت روحی دارد ، گاهی لذت ها عقلی هستند و اندیشه ای و فکر هستند. انسان هایی که در کارهای علمی کار می کنند، محققین وقتی که مسأله ای علمی را، یک اختراع را، مطالبی که مجهول است برای آن ها کشف می شود این کشفیات را محبت دارند و دوست می دارند و لذت می برند و شاید هم بعضی از بزرگان و علمای اخلاق ذکر کرده اند که لذت های عقلی و روحی خیلی بالاتر از لذت های جسمی است. انسان هنگامی که یک منظره زیبا را می بیند خیلی لذت می برد چون لذت روحی است. از جمله لذت ها لذت های معنوی است که خیلی فراتر از این مواردی است که ذکر کردیم چرا که این لذت ها می تواند لذت به ارزش ها باشد ، انسان لذت می برد و خوشایندش است مهر و محبت را، انسان از عدالت لذت می برد و به عادل و عدالت محبت می ورزد، این ها ارزش های درونی زیبایی هستند که انسان به آن ها آرامش پیدا می کند و خوشی انسان به این امور است و تمام ارزش های وجودی انسان و ارزش های معنوی که انسان به آن اعتقاد دارد. انسان وقتی که نماز می خواند و توجه به خدا می کند لذت می برد، خوشی و آرامش ذکر خدا درون جانش حس می کند، انسان وقتی در مجالس امام حسین شرکت می کند اشک می ریزد اما از آن لذت می برد. بعضی مدعی شدند که این اشک ها افسردگی می آورد،مذمت کردند مجالس امام حسین را ولی این گونه نیست، این اشک ها از آن اشک های حزن نیست ، این ها منشأش غم نیست، غصه و از دست دادن چیزی نیست، امام حسین ۱۴۰۰ سال پیش به شهادت رسیده و سال ها گذشته، انسان لذت می برد وقتی در مصیبت امام حسین اشک می ریزد و این لذت مطلوب است و علاقه مند است انسان و احساس آرامش می کند و لذا دوست دارد.

اینجا است که لذت ها به تنوعی که دارند محبوب های انسانی زیاد هستند. نکته ای دیگر اضافه کنم با اینکه انسان چرا دوست می دارد منشأ محبت چیست باز بحث های مفصلی دارد و من دو نظر را فقط عرض می کنم.

چرا انسان دوست دارد؟، چرا خدا را دوست دارد؟، چرا باید امام حسین را دوست داشته باشد؟، دو نظریه مشهور وجود دارد که این ها مکمل هم هستند.

یک نظریه گفته اشت که منشأ محبت دوست داشتن خود است و انسان چون خود را دوست دارد هر چیزی که در راستای خودش است را دوست می دارد و انسان خلق شده بر محبت به نفسش و ما خود را دوست داریم، فرزندان خود را دوست داریم، خانواده خود چون منسوب به ماست ، املاک خود را دوست داریم چون خود را دوست داریم، تمام محبت ها بر می گردد به خود و چون خدای من است، من خدایم را دوست دارم و محبت خدا برای اینکه مولا و خالق شما است، امام حسین امام من است، مولای من است، هنگامی که نیاز دارم درب خانه اش می روم ، با او راز و نیاز می کنم، دوستش دارم چون امام من است، لذا تمام این محبت ها وجودش به حب خود است.

ولی تکمیل این نظریه که نظریه دوم شاید کامل تر باشد انسان در وجودش حب ارزش ها هم وجود دارد. ما خیلی چیز ها را دوست داریم که ممکن است منفعتی هم برای ما نداشته باشد ولی ما دوست داریم، ارزش ها را دوست داریم، فطرت انسان خداوند به گونه ای قرار داده که زیبایی ها و ارزش ها و خوبی ها را دوست دارد و این نیاز ندارد به اینکه این خوبی ها به نفع او باشد یا نه ، ربطی به او دارد یا نه. من از یک منظره زیبا لذت می برم، دوست دارم این منظره را ، ربطی به من هم ندارد و اینجا فطرت انسان حاکم است، خوب دقت بکنید که خیلی مهم است، بحث فطرت انسانی اگر ما قبول بکنیم فطرت انسانی را یم قاعده قانونی عامی پیدا می کنیم ه جهان بشریت را می گیرد، همه انسان ها فطرت دارند و بالفطره محبت معنویت ها و زیبایی ها و خوبی ها را در دل دارند و لذا امام حسین (ع) اگر محبوب قرار می گیرد برای زیبایی های وجود او می باشد و محبت به امام حسین محبت به خوبی ها و زیبایی ها و به آن ایثار و حماثه ای که از خود نشان دارد و آن مقاومتی که در برابر ظلم از خود نشان داد و این زیبایی محبوب همه است و مسلمان و کافر ندارد و کفار هم به امام حسین علاقه دارند و این دوستی منشأ آن خوبی ها و فطرت انسانی است.

و لذا ما معتقد هستیم که آن چیزی که منشأ محبت است فطرت انسانی دارد و لذا در تعریف دین روایات وجود دارد:« هل الدّین الّا الحبّ و البغض» آیا دین غیر از محبت است؟، تمام دین یعنی محبت به خوبی ها، محبت ارزش ها و بغض نسبت به گناهان، نسبت به زشتی ها و ناهنجاری ها انسان باید بدش بیاید، این یعنی دین و این معنای همان فطری بودن محبت درون وجود انسانی نسبت به ارزش ها و معنویات است.

اینجا است که ما معتقد هستیم طبق آن چیزی که اهل معرفت ذکر می کنند، تمام محبت ها متوجه به خدا است، تمام ارزش ها و زیبایی ها منشأ آن خدا است و اگر شما زیبایی ها را دوست دارید خدا را دوست دارید  و چون این وجه الله است، نشانه ای از خدا است ، چون خدا را دوست دارید این ها را دوست دارید و تمام آن چیزی که کمال است و زیبایی در وجود خدا است و انسان بالفطره خدا را دوست دارد و خدا محبوب است.

اینجا است که مهمترین محبوب در زندگی انسان باید حب الهی باشد، محبت خدا باشد، محبت امام حسین در راستای محبت خدا است و شریک که برای خدا نیست و ما امام حسین را بخاطر خدا دوست داریم. خود آقا امام حسین (ع) در دعای عرفه خواندید « الّذی أزَلْتَ الأغْیارَ عن قُلوبِ أحِبّائکَ حتّى لَم یُحِبّوا سِواکَ» تو ای خدا اغیار و دیگران را از قلب مردم و مؤمنین بیرون کردی به گونه ای که غیر از تو دوست ندارند و به دیگری پناه نمی برند. اینجا  است که محبت نسبت به خدا، محبت به خوبی ها و زیبایی ها درون انسان بالفطره وجود دارد و این را باید رشد دهیم.

هنگامی که در مناجات نامه شعبانیه می خوانیم «إن أدْخَلْتَنِی النّارَ أَعْلَمْتُ أهْلَها انّی اُحِبُّکَ» خدایا من سراپا محبت تو هستم و دوستی تو هستم و اگر در آتش مرا فرو ببری به اهل آتش اعلام می کنم که تو رت دوست دارم.

این محبت ارزشمندی است و اینجا است که در زیارت جامعه تأبیر می کنیم کسانی که شما را دوست دارند خدا را دوست دارند، کسانی که ولایت شما را در دل دارند ولایت خدا را در دل دارند و این منشأ است.

بزرگان گفته اند اگر کسی بخواهد محبت اولیای الهی پیدا بکند، نزدیک به اولیای الهی شود نیاز به هم جنس بودن دارد و این خیلی مهم می باشد و کسانی که سنخیت ندارند نمی تواند اتحاد با اولیای الهی پیدا کنند. کند هم جنس با هم جنس پزواز.

اگر بخواهیم امام حسینی و موالی اولیای الهی باشیم باید همرنگ شویم، هم جنس شویم و این هم جنسی محبت آور است و یقین بدانید کسانی که محبت امام حسین در دل دارند ، آقا در صحبت های اخیرشان گفتند که برخی از ظواهر گاهی غلط انداز است ولی دل چیز دیگری است و دل وقتی گره خورده به امام حسین و اعتقادات درونی هنوز متزلزل نشده و ظواهر مشکل پیدا کرده و این محبت می شود و انسان هنوز امام حسین را در خود می بیند و لذا محبتی اگر درون وجود ما می باشد و اشکی می ریزیم این را موجب افتخار خود بدانید که در کنار امام حسین هستید. حتماً فطرت شما امام حسین را می خواهد.

خطبه دوم

به تعدادی از مناسبت ها اشاره می کنم، ایام پر حزن محرم الحرام فرا رسیده است و برای عشاق امام حسین (ع) ایام حزن نیست بلکه ایام عشق ورزی و ابراز محبت است، ایام را غنیمت بشماریم و توشه برداریم برای کل سالمان.

توشه برداری از این ایام سه خصوصیت را در ذهن داشته باشیم.

اول معرفت امام و معرفت به امام و راه امام و خط امام و اهداف امام (ع) . در هر حال برای امامی که عشق می ورزیم و گریه می کنیم بدانیم چه کرد و اهدافش چه بودلذا کسانی که اهل سخن و منبر هستند باید مردم را و کسانی که عاشق امام حسین هستند در این زمینه توجیه کنند، مباحث علمی و دینی را ارائه دهند، مردم امام حسین و خط امام حسین که خط مستمر حیات و زندگی است بشناسند.

دوم اشک است، ما در محرم اشک و گریه می خواهیم و ما وظیفه داریم جلسات را با اشک و گریه همراه کنیم، سخنرانی جای اشک و گریه را نمی گیرد و لذا ائمه تأکید داشتند، جلسه نوحه می گذاشتند و گریه می گذاشتند و می گفتند برای امام حسین نوحه بگذارید و گریه کنید همان طور که در محلتان اشک می ریزید و نوحه می خوانید اینجا هم نوحه بخوانید و نه تنها خود گوش می دادند خانواده را هم پشت پرده قرار می دادند و مجالس نوحه را آن ها به ما داده اند و لذا مجلس اشک و گریه لازم است. نه تنها که در این مجالس آدم اشک بریزد ، گاهی با دل خود بازی کنیم و خودمان برای خود مقتل بخوانیم و یادی از تشنگی امام حسین کنیم و وقتی آدم این مظالم را ببیند قلبش می شکند و اشک می ریزد، تنهایی او را ببینیم و گریه بکنیم، گریه امام حسین را بیاد بیاوریم جاهای زیادی که در کربلا امام حسین اشک می ریخت و وقتی انسان با خود حرف می زند و یاد این گوشه های عذای امام حسین قرار می گیرد قلبش یاری تحمل ندارد و اشکش سرازیر می شود و این اشک ها تحول در انسان ایجاد می کند و لذا این اشک ها مهم است و نجات بخش است.

سوم اینکه مجالس حسینی را گرم نگه بداریم. بزرگان و اهل معرفت ما افتخار می کردند که خدمتگزار مجلس امام حسین هستند، خوش به حال روضه خوان های مجلس امام حسین ، کسانی که بانیان مجالس حسینی هستند، بزرگانی مثل مرحوم قاضی و اصفهانی وقتی که مجلس امام حسین می گذاشتند افتخار می گذاشتند که ما ثبت شویم در چایی ریزی امام حسین. این مجالس را گرم نگه داریم و اهمیت بدهیم. ان شاءالله خداوند به ما توفیق خدمتگزاری به امام حسین را به ما عنایت بفرماید.

در این ایام که ایام مربوط به امام حسین است دهه اول را دهه امر به معروف و نهی از منکر قرار دادند چون قیام امام حسین برای این بود. این را یاد بدیم و بر ما وظیفه است که امر به معروف و نهی از منکر را که جزء واجبات بزرگ الهی است یاد دهیم و این یعنی دستور به خوبی ها و نهی از بدی ها و این یعنی احساس مسئولیت که یاد بدهیم به خود و همدیگر که نسبت به هم مسئولیم و این به این معنا نیست که وقتی انسان دستور به خوبی می دهد یت نهی می کند از بدی یعنی برخورد شدید باید انجام دهد، شما فرزندت را باید نهی از منکر کنید، همسرت را ، چطور می خواهی انجام دهی؟، با آن ها حرف بزن، لبخند بزن، توجیه کن و عقده ها ی فکری و روانی را از دل بیرون بیاور، ما رها نکنیم خانواده و بچه هایمان را، نمی توانیم جواب دهیم جواب تهیه کنیم، بچه ها منطقی فک می کنند . اگر سر به خود با برخورد های ناشایست برخورد کنیم وجهه امر به معروف و نهی از منکر را زشت کردیم ، امر به معروف و نهی از منکر تمام خیرخواهی هایی که در اجتماع انجام می دهیم همه این ها امر به معروف و نهی از منکر است و لذا این را باید احیا بداریم و این وظیفه ای عمومی است .

۹ مرداد روز اهدای خون است. توصیه می کنیم هم از جهت سلامتی و هم کمک به هم نوعان نیازمند خود باید به پا خیزید و این یک حرکت جهادی است و ما از مسئولینشان تشکر می کنیم که در این راستا زحمت می کشند و از همه هم در استقبال از این مسأله در خواست داریم همه آن ها موفق باشند.

سوم محرم سالگرد شهادت شهید جاودان استان ما شهید عاشوری است که احیا نام شهید روحانیت و روحانیت شهید با نام ایشان است. الحمدلله یک شهید کشوری و جهانی است. امام خطاب به خانواده ایشان برای شهادت ایشان نامه و پیام فرستادند قبل از انقلاب و افتخار استان ما می باشد ان شاءالله جلسه ای که در سوم محرم برای ایشان خواهند گذاشت استقبال لازم بشود.