نمازجمعه ۸ اردیبهشت ماه ۹۶

بهترین ذکر در ایام شعبانیه صلوات بر محمد و آل محمد است

خطبه اول

ایام ماه شعبان و روز اولش هستیم و من خطبه را مختصری از فضائل این ماه خدمت شما تقدیم بدارم که استفاده بکنیم. ایام معنوی است، روزهای پرفیض و برکتی است، خصوصاً که در آستانه ی ماه مبارک رمضان قرار می گیریم از این ایام باید استفاده بکنیم. آقا امیرالمؤمنین علی (ع) وارد مسجد شدند و در درون مسجد دیدند گروهی نشستند به دور خود و با هم بحث علمی می کنند. دیگر در هر حال در مسجدند و قاعدتاً دارند در مورد مباحث علمی با هم بحث می کنند. ظاهراً مورد بحث هم از موارد اعتقادی بوده. آن زمان بحث قضا و قدر، جبر و تفویض یکی از مباحث مهم آن زمان بوده است که قضا و قدر الهی چگونه است. بحثشان مفصل شده بود به گونه ای که صداها به هم در افتاده بود، با هم بحث و جدل می کردند. هنگامی که آقا وارد شد این ها بلند شدند و برای آقا امیرالمؤنین جا باز کردند و خواهش کردند که امام در جمع آن ها بنشیند و شریک بحث آن ها شود. قاعدتاً بحث علمی بوده ولی آقا امیرالمؤمنین بحث و مسیر بحث را عوض کردند. گفتند :« یامَعَاشِرَ الْمُتَکَلِّمِینَ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ» ای کسانی که دارید بحث می کنید در چیزهایی که فایده ای برایتان ندارد. حالا من این چیزهایی که عرض می کنم سبک زندگی است. آقا امیرالمؤمنین فرمایشاتی می کند که مسیر زندگی را آموزش می دهد. آقا دارد عنایت می کند، نصیحت می کند و این خیلی اهمیت دارد. این ها به دور هم نشسته اند و در مسجد هم نشسته اند، دارند مباحث عقیدتی هم بحث می کنند اما آقا می فرمایند این بحث ها به درد شما نمی خورد و این بحث ها چه ثمره ای برای شما دارد. آن بندگان مؤمن الهی شما ندیدید، انسان های مؤمن، متعبد، آن کسانی هستند که سکوت کرده اند، سکوتشان به تأبیر آقا امیرالمؤمنین این ها لال نیستند، این ها زبانشان گنگ نیست یا اینکه لکنت زبان ندارند که نتوانند سخن بگویند.این ها بلیغ هستند به تأبیر آقا امیرالمؤمنین، عالمون بالله، ولی این ها از ترس خدا سکوت کرده اند، این ها «ذکرواعظمه الله انکسرت ألسنتهم» هنگامی که توجه می کنند که در محضر خدا قرار گرفته اند و خدا دارد آن ها را می بیند، در محضر خدا جرأت سخن ندارند، شکسته زبان آن ها در محضر خدا. انسانی که در محضر بزرگی قرار گرفته که برای او عظمت قائل است چه می کند؟ اولاً ادب رعایت می کند و سخن بسیار نمی گوید و اگر هم بگوید شمرده سخن می گوید و خدمت می کند. دیده اید آن کودکان یا نوجوانانی که پیش یک انسان با عظمت قرار گرفته اند بیشتر خدمت می کنند تا به چشم او بی افتند، مورد عنایت قرار بگیرند، کار خیر می کنند، کار خوب می کنند. آقا امیرالمؤمنین می فرمایند زمانی که در برابر عظمت الهی قرار گرفند این ها زبانشان شکسته شده، این ها نمی توانند از خودشان خودی نشان بدهند، سخنی بگویند، سخنران و خطیب خودشان را نشان دهند، چشمانشان را از خدا نبستند می فهمند در محضر خدا هستند. ادامه دارد فرمایشات آقا امیرمؤمنین که این ها چگونه در محضر خدا به تعظیم عظمت الهی چگونه این ها انکسار و شکستگی پیدا می کنند، سکوت می کنند گویا مریض هستند، زبان ندارند. اما هنگامی که به خود می آیند از این حالت می گویند چه کنیم در برابر با عظمت چه کنیم و باید چکار کرد.؟ راه این است، راه این نیست که شما انتخاب کردید که تو می گویی و آن جواب می دهد، رد و ایراد می کنید و فریاد بر سر هم می کشید. بلکه شروع می کنند به کارهای خیر، هر چه از دستشان برآید، خودشان را هزینه ی خدا می کنند و دنبال کار خیر می گردند. این فلسفه ی گفته های آقا امیرالمؤمنین در کمیل مشاهده می کند. وقتی که در برابر عظمت الهی قرار می گیرند، تمام زندگیشان خیرات است، تمام زندگیشان زبان خوب است اما وقتی در برابر عظمت الهی قرار می گیرند خودشان را جزو ظالمین قرار می دهند و می گویند ما کجا و آن عظمت کجا؟، ما کاری نکردیم برای خدا، از ما کاری برخواسته نبود، ما در برابر این همه نعمت چه کردیم برای خدا. خودشان را جزو انسان های خطاکار می بینند الی اینکه آقا امیرالمؤمنین می فرمایند این ها این طور نیستند، تصورشان این اسست، خودشان را در میان انسان های گناهکار حساب می کنند اما این ها بری هستند، پاک هستند از تقصیر و لذا شما وارد دعای کمیل می شوید. خدایا ببخش آن گناهانی که پرده ی عصمت مرا پاره می کند. آقا امیرالمؤمنین دارد با خدا سخن می گوید و دارد از گناهانش گریه می کند. می گوید خدایا در آتش جهنم مرا بی اندازی بر فراقت گریه می کنم، من انتظار عفو تو را دارم. می بینید آن دعاهایی که ائمه (ع) خوانده اند خودشان را در جایگاه یک انسان گنه کار و خطاکار قرار می دهند و گریه می کنند. این ها نه اینکه واقعاً گناه می کردند اما عظمت خدا را وقتی مشاهده می کنند خودشان را مقصر و گنهکار حساب می کنند، این جمله ی آقا امیرالمؤمنین است. آقا بعد یک تلنگلی می زند به این ها و می گوید نمی دانید امروز چه روزی است، ای بدعت گذاران و ای سخنگویان بی سند. امروز روز اول ماه شعبان است. خداوند امروز را و این ماه را شعبان نامید، چرا؟ چونکه خیرات و انوار الهی و رحمت های الهی شعبه شعبه و پراکنده می شود بین مردم و در این ماه خدا درهای بهشت را باز کرده برای شما و از این درها ورود کنید. برادران و خواهران این ایام را عنایت را داشته باشید، تو این ایام ان شاءالله مراجعه می فرمایید، مراقبات این ایام را در مفاتیح بخوانید. ما دو قرآن داریم. قرآن ساعد داریم، قرآن نازل داریم. قرآن نازل همان قرآنی است که شما می خوانید. دعا هم قرآن ساعد است و ما هم باید ملازم با مفاتیح هم باشیم، در این ایام روزهایش خیلی مورد تأکید است. خوب می خوانید صلوات شعبانیه بین صلوات و نمازها خوانده می شود. « و هذا شهر نبیک سید رسلک کان رسول الله یلعب فی سیامهی و قیامه» آقا رسول خدا تمام این ماه را روزه می گرفت. آقا امیرالمؤمنین می فرمود پیغمبر نه تنها خودش روزه می گرفت، یک فریاد زننده و منادی را می فرستاد داخل کوچه و بازار ، داد می کشید کی همراهی پیغمبر می کند در این ماه برای روزه گرفتن. این ها زندگی ساز است. نهی از منکر و امر به معروف یعنی این. گاهی صدایی بشنویم که چه کسی است روزه بگیرد، اعتکاف بکند، صدقه بدهد. پیغمبر یک نفر در کوچه و بازار می فرستاد کی همراهی پیغمبر می کند. آقا امیرالمؤمنین می فرماید از ان زمان که این صدا را شنیدم تا الآن که سی سال بعد از پیغمبر است من همیشه ماه شعبان را کلاً روزه می گیرم . تا موقع مرگش پیغمبر ماه شعبان را روزه می گرفت. خدایا کمک کند ما سنت پیغمبر را داشته باشیم و مشمول شفاعتش قرار بگیریم.بهترین ذکر در این ایام که ماه پیغمبر است صلوات بر محمد و آل محمد است. شاید هم بهترین دعا و مناجات آن چیزی است که بزرگان ما به ما خیلی تأکید کردند این مناجات را ، حداقل یک بار انسان بخواند مناجات شعبانیه است که امام (ره) و بعضی از فقراتش واقعاً عشق می خورد و درس های اخلاقش معمولاً به این جملات عنایت داشت. با توجه اگر انسان بخواند منقلب می شود.« إِلَهِی إِنْ أَخَذْتَنِی بِجُرْمِی أَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ» الهی اگر در آن روز من را بعنوان یک گنهکار مرا مؤاخذه بکنی من تو را به عفوت می گیرم و می گویم عفو تو کجا را رفت « إِنْ أَخَذْتَنِی بِذُنُوبِی أَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ» اگر گناهان مرا بخواهی جلو چشمانم بگذاری می گویم مغفرتت کجا رفت ، ما تو را بعنوان غفور می شناسیم، اگر در آتشم بی اندازی آنجا فریاد می زنم که خدا تو را دوست دارم و من بخاطر دشمنی با تو وارد این آتش نشدم. ان شاءالله این ها ذکر زبانمان باشد و این ایام را از بین نبریم و عمرمان هدر نرود.

رئیس جمهوری انتخاب کنیم که انقلابی و تابع رهبر باشد

خطبه دوم

نهم اردیبهشت را بعنوان روز شوراها نامگذاری کرده اند که شورا در معارف دین ما جایگاه بلندی دارد. شاید هم آن چیزی که امروز بعنوان مردمسالاری یا جمهوریت در جهان به آن عنایت شده، حالا اسمش را امروز دموکراسی بگذارند. در تأبیرات قرآنی آن زمان که پیغمبر حاکم بوده و معصوم بوده و گناه نمی کرده و نیازی هم به مشاوره نداشته است، دستور خدا به پیغمبر بود که باید با مردم مشورت کنی و دستور خداوند بود که مردم، مؤمنین امرتان را مشورتی انجام دهید. این شورا جایگاه مهمی در معارف دین دارد. کسانی که در باب نظام حکومتی بحث می کنند باید روی این مسائل هم فکر بکنند. بحث شورا در معارف دینی جایگاه بلندی دارد. شاید هم دو خصوصیت مهم بحث شورا دارد که مورد عنایت کسانی است که در این زمینه فکر می کنند. شورا اولاً ضدیت با استبداد رأی دارد. انسانی که معتقد به شورا و مشورت است استبداد رأی ندارد. کسی که همیشه نظر خودش را صاحب می بیند و نیاز به مشورت با دیگران در خودش نمی بیند این بدبخت می شود. لذا معارف دینی ما به ما دستور داده اند که هنگامی که می خواهی تصمیم بگیری اول مشورت بکن. مشورت مقدم بر همه چیز است، حتی بر استخاره هم مقدم است. انسان باید مشورت بکند. مشورت ضدیت با استخاره دارد، انسان باید مشورت بکند. مشورت ضدیت با استبداد دارد ، شاید هم امروز که جمهوریت و دموکراسی را به عنوان یک پدیده ی جدید می گویند آن زمان به عنوان شور و مشورت دین ما در برابر استبداد قرار داد، گفت با مشورت عمل بکن و خودت تنها تصمیم نگیر، ببین در جلسه مشورتی نظر چیست. لذا اولین فایده ی شور و مشورت ضدیت با استبداد است. مستبدین خودشان را بی نیاز از مشورت می بینند. نکته ی دوم در شورا این است که خردمندان وقتی که به دور هم جمع می شوند یقیناً سخنان پخته می آید، فکر پخته تر است، تصمیم بهتر از درون این مجموعه بیرون می آید. لذا تصمیمی که گروهی اهل فکر و اندیشه ورز با هم به نتیجه رسیده اند، این تصمیم پخته تر و عاقلانه تر است و در انجام اعمال بیرونی، هم در زندگی شخصی و هم زندگی اجتماعی آن نظریاتی که منشأش تبادل فکر بوده است تأثیر بیشتری دارد. لذا شورا جایگاه خیلی پر اهمیتی دارد در قانون اساسی ما و مشاهده می فرمایید کل نظام ما مبتنی بر شورا است. از مجلس شورای اسلامی بگیرید تا شورای شهر و روستاو دهستان که این ها در امر عمران و آبادی و اقتصاد جامعه با هم مشورت می کنند. الآن هم در آستانه ی انتخابات شورا هستیم. و من احساس می کنم در این زمینه هم باید عرض بکنم برادران شورا امر جدیی است و همین طور که عرض کردم جایگاه دینی دارد. شورا ی شهر و روستا بعنوان یک مجموعه ی فکری باید مطرح باشد. این مجموعه ی فکری در حقیقت تأثیرگذاری می کند در عمران و آبادی شهر و دیارمان. لذا باید شاخص های تعیین معیار انتخاب ما باشد در اعضای شورا، باید ببینیم این کسانی که می خواهند آنجا جمع شوند توانمندی داشته باشند، فکرشان، رأیشان مورد اعتماد شما باشد. این ها امری قبیله ای نیست، امری دوستانه و قوم و قبیله ای نخواهد بود، این ها حیثیت و شئونات یک شهر و استان را بدست خودشان می گیرند. آبادی یک استان با فکر و مشورت آن ها انجام می گیرد. لذا باید توانمندی علمی و فکری را بعنوان یک شاخص قرار دهید. و نکته ی  دوم که همه جا بعنوان خصوصیت روحانیت خودمان و الآن در نمازجمعه داریم عرض می کنیم شاخص تعبد و تدین را باید ملاک قرار دهیم. برنامه ریزی هایی که درون این شوراها باید انجام بگیرد باید از انسان هایی متدین و انسان هایی که فرهنگ دینی بر فکر و روحشان حاکم است ، از این ها نشأت بگیرد، نباید از درون مجموع این ها یک نوع اعمال و رفتار و یک نوع تفکرات و یک نوع بروز مطالبی در سطح شهز ببینیم که منافات با دین و دیانت مردم دارد و منشأ فساد مردم می شود. این ها معناش این است که ان کسی که دارد تصمیم می گیرد آیا دیانت بر او حاکم است، آیا اعتقاد و فرهنگ دینی بر او حاکم است. باید کسانی داخل آن مجموعه بروند که فرهنگ دینی را بر ان معتقد باشند، احساس بکنند برای رشد این فرهنگ دارند آنجا تصمیم می گیرند. این ها شاخص های مهمی است که باید در انتخاب اعضای شورا مورد عنایت قرار بگیرد.

ایام، ایامی است که مربوط به انتخابات ریاست جمهوری هم است و ایام تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری است. مردم مسئله ی ریاست جمهوری مسئله ی کوچکی نیست. اگر حدود ۴۰ سال از عمر این انقلاب می گذرد به یقین بدانید اگر خوبی و بدی در این نظام می بینیم ف اگر رشد و عقب ماندگی در این نظام می بینیم همه ی این ها اکثریت اعمال و رفتار و کارهایی است که درون قوه ی مجریه بیرون خواهد آمد. قوه ی مجریه است که این مملکت را اداره می کند
، اقتصاد را آن ها دارند برنامه ریزی می کنند، سیاست و فرهنگ جامعه را آن ها دارند سیاستگذاری و اجرا می کنند. اگر شاکی از اقتصاد هستیم، اگر شاکی از سیاست های فرهنگی هستیم و هر نوع شکوه ای داریم، شکوه دارد به خودمان دارد بر می گردد. ما قوه ی مجریه را داریم تعیین می کنیم، ما رئیس جمهور و مجموعه ی دولت را با رأیمان داریم انتخاب می کنیم . اینجا است که انتخاب ، انتخاب مهمی است، انتخاب احسنی باید انجام بگیرد، این بی حساب نیست. اولاً باید برویم رأی بدهیم و حساب شده باید رأی بدهیم. اینجا است که من انتظار دارم کسانی که سخنی دارند، جایگاهی دارند در مجموعه های خودشان و خانواده و شهر و محله یشان مردم را برای حضور در انتخابات تحریک بکنند و مردم را تحریک بکنند که به بهترین ها رأی بدهند. من شاخص هایی که در یک رئیس جمهور باید مورد عنایت قرار بگیرد که زیاد هم است سه شاخص را در این وقت کم خدمتتان عرض می دارم. ابتداعاً کسی که می خواهد مدیریت اجرایی کشور را به عهده بگیرد باید توانمند داشته باشد، مدیریت داشته باشد، قدرت اجرای قوی داشته باشد. ما یک رئیس جمهور را داریم تعیین می کنیم. وزرای متعددی دارد اما این به آن معنا نباشد که ما ۱۰ تا رئیس جمهور ۲۰ رئیس جمهور داشته باشیم، رئیس جمهور تنها امضا بکند. خودش اشراف نداشته باشد، خودش توانمندی مدیریت این مجموعه را نداشته باشد، باید توانمند باشد و اشراف به مسائل اقتصادی، سیاسی، فرهنگی داشته باشد و تعیین تکلیف بکند برای وزارت خانه ها. این نیاز به یک مدیریت و توانمندی و قدرت دارد که باید شما این ها را بشناسید. شاخص دومی که ما احساس می کنیم خیلی مهم است رئیس جمهور باید تفکر انقلابی در تراز جمهوری اسلامی داشته باشد. این نظام یک نظام عادی نیست، نظامی است که امام بنا گذاشته است، شهدا پای ان خون ریخته اند، این نظام جمهوری نیست، این نظام دموکراسی بیرونی نیست، این نظام استبدادی و سلطنتی نیست، این نظامی است که امام ، شهدا و جانبازان ساخته اند و این نظام، نظام انقلابی در جهان معرفی شده است، ایران را به انقلابی بودن در تمام جهان می شناسند. رئیس جمهوری در تراز این نظام باید رئیس جمهوری و ریاست کند، مدیریت انقلابی باید داشته باشد و بعنوان یک رئیس جمهور انقلابی در سطح جهان باید شناخته شوند. مقام معظم رهبری تأکید می فرمایند که نامزدها باید بگویند و تصریح کنند که ما توجهی به خارج از کشور نداریم و عزت و شجاعتمان را نسبت قلدرهای  جهانی نشان می دهیم، ما متکی به ملت خودمان هستیم. این یعنی انقلابی بودن، انسان با صلابت. ما یک چنین مدیری می خواهیم. در این نظام این مدیر تبعیت از دینش دارد، از انقلابش دارد، از امامش دارد و از رهبریتش دارد. طبیعی است که مردم آن کسی که تبعیت از رهبری را معیار زندگی خودش قرار ندهد، معیار سیاستگذاری و مدیریت خودش قرار ندهد، بگوید فرض بگیرید من از امام زمان دارم دستور می گیرم ، نه از رهبری یا فرض بگیریم  که می خواهد بگوید من از خودم می فهمم و من خودم مجتهد هستم، سیاست هایی که خودم قبول دارم را اعمال می کنم نه آن چیزی که رهبری می گوید. هیچ کدام از این ها مطلوب انسان هایی که خودشان را انقلابی حساب می کنند و بر محوریت رهبری این نظام می چرخند قابل قبول نیست. کسی باید باشد که سیاست ها را از رهبری بگیرد، اهداف را از او بگیرد، حکم و فتوا را باید از او بگیرد و تنها اجرا بکند. این شاخص دومی است که ما معتقدیم ریاست جمهور باید داشته باشد. شاخص سوم برادران رئیس جمهوری را که تعیین می کنید تنها به یک شخص رأی نمی دهید. شما یک تیم و یک گروه را حاکم می کنید. باید آن گروهی که همراه او می آیند شئونات این نظام را بر عهده می گیرند، آن ها را هم صلاحیتشان را بررسی بکنید، تفکرشان چیست، فرهنگ حاکم بر ذهنشان چیست و اعتقاداتشان چیست، چه مقدار به نظام انقلابی معتقد هستند. اینجا است که ما با رأی خودمان داریم این نظام و آینده این نظام را ترسیم می کنیم. این رأی ، رأی عادی نیست. انسانی که برای خدا تحقیق می کند یا خودش می رسد یا از معتمدینش سؤال می کند می تواند با قصد قربت این رأی را بی اندازد. این ثواب دارد ولو اشتباه هم کرده باشد اما اگر از روی هوی و هوس، از روی اعتقادات نابجا، دوستی های بی حساب بخواهند رأی بدهند ولو بحق هم  رأی بدهد.

ولادت های نورانی در پیش داریم . سوم شعبان ولادت امام حسین (ع) است. چهارم شعبان ولادت آقا ابالفضل العباس سردار جبهه ی کربلا و پنجم امام زین العابدین (ع). انوار درخشان آسمان معرفت و ولایت هستند. اگر شما بخواهید زندگی خودتان را تنظیم بکنید، در عرفان، در جهاد، در حماسه، در انقلابی بودن باید این سه نفر و این سه ستاره را در زندگی روشنی بخش قرار بدهید. ان شاءالله خداوند به ما توفیق تأسی به ائمه (ع) بدهد.

مناسبت با همین ها روز پاسدار را داریم که با روز ولادت امام حسین همراه است. پاسداران سبزپوشانی هستند که در یک مجموعه ی پر افتخار دارند زندگی می کنند. این مجموعه یادآور شهادت ها است، جانبازی ها است ، یادآور انسان های پاکی است که عارفانه مدیریت کردند دفاع از این نظام را. بعضی ها ممکن است یک بار رفتند با ترس و لرزی به شهادت و مجروحیت رسیده باشند اما آن کسی که مدیریت این جبهه را بر عهده داشت. این ها مخلص بودند، می دانستند در چه میدانی دارند ندیریت بحران می کنند، جانشان را کف دست قرار داده بودند. این ها افتخار آفریدند برای سپاه. این سپاه یادآور این گروه است. اگر منی و امثال منی در این مجموعه اشتباهی هم بکنیم این موجب مشکلاتی و نازیبایی این مجموعه نمی شود. این مجموعه، مجموعهی پر افتخار و ماندگاری است که شهدا این درخت تن آور را در زمین کاشتند و ان شاءالله خواهد ماند برای حفظ نظام اسلامی.

روز جانباز داریم ، شهدای زنده ما هستند، تبریک عرض می کنیم. مصادف با تولد حضرت عباس است. من تبریک عرض می کنم این روز را بر همه ی جانبازان. جانبازان شهدای بزرگ ما هستند. جانبازان باید شعار ابالفضل العباس را زنده بکنید. آقا ابالفضل العباس جانباز شد اما از جانبازی خودش تنها این پیام را به ما داد. من را اگر مجروح و جانباز می کنید، اگر دست مرا قطع کرده اید، من دست از وفاداری به دینم و وفاداری به رهبرم برنمی دارم. این شعار ابالفضل العباس بود.

روز معلم را به همه ی معلمین گرامی می داریم. در حقیقت این هفته روز نورانی و پر از ارزش ها است. معلمین ارزش ها را به مردم یاد می دهند. معلمین سائر سیر سلوک زندگی ما هستند، معلمین زندگی ما را ترتیب می دهند، کسانی که آغاز زندگی تا انتهای زندگی در اختیار آن ها بودیم و از راهنمایی های آن ها استفاده کردیم. این معلم است که به تأبیر قرآن عارف است، عابد است، خشیت و ترس از خدا مال معلم است. دانشمندان، معلمین هستند که از خدا می ترسند. آن ها هستند که دارند جویبار معنویت را در این جامعه هدایت می کنند. معلمین باید مسئولیت خودشان را بفهمند. اگر جامعه به فساد یا صلاح کشیده می شود معلم است. دانش آموزان شهید ما از معلمینشان شهادت و ایثارگری یاد گرفتند. ان شاءالله همیشه این انقلاب با سردمداری معلمین باشد.

روز کارگر را به کارگرین محترم، کسانی که تمام اقتصاد این مملکت را به دوش خودشان گرفتند تبریک عرض می کنیم.

ان شاءالله خداوند به همه ی ما توفیق علم و معرفت عنایت بفرماید.