نمازجمعه ۳ آبان ماه ۹۸

خطبه اول

در خطبه اول با توجه به اینکه این ایام هنوز عطر فضای عزای امام حسین (ع) و برکات وجودی عزاداری او هنوز در درون جان ما وجود دارد . گروهی مشرف شدند به زیارت، گروهی مشتاق زیارت بودند و در جلسات عزای حسینی شرکت می کنند، هنوز فضای ولایت امام حسین (ع) و محبت و عشق و ارادت او در دل همه وجود دارد.

مناسب دانستم که در همین راستا موضوعی را که مناسب زمان است چند خطی را عرضه داشته باشم و به تناسب همین حرکت جهانی ، حرکت و نمایش جهانی اربعین که انجام گرفت موضوعی را با ولایت حسینی زمینه ساز ظهور و جامعه آرمانی مطالبی را تقدیم کنم.

مقدمتاً مطلبی را تقدیم حضور نمازگزاران جمعه می کنم چنان که مکرر عرض کردند در همین تریبون بحث نظام تربیتی اسلام ، نظامی است که قابل تعمق و تدبر است و نیاز به بازخوانی و بررسی جدید است.

به راستی اگر قرار است آخرالزمان به گونه ای رقم بخورد که تمام جهان زیر یک پرچم قرار بگیرند و آن پرچم به دست ولی الله و خلیفه الله قرار بگیرد، روزی برسد که امام زمان تمام این خلقت را مدیریت بکنند آیا با توجه به امروز ، با توجه به زمانه افق را چگونه خواهیم دید؟.

گاهی در نگاه اول انسان خیلی بعید بداند با توجه به وضعیتی که امروز در جهان می بینیم، استکبار جهانی ، فسادی که در جهان حاکم است، ظلمی که در جهان حاکم است و امام زمان الآن در جهان مظلوم و تنها است و اگر بخواهد امروزه ظهور پیدا بکند چگونه می خواهد مدیریت جهان بکند؟. گاهی به ذهن دور می رسد که ما به این زودی زود بحث ظهور را بخواهیم مطرح کنیم و آیا ما چگونه می توانیم به جامعه ای جهانی برسیم که آمادگی ظهور پیدا بکند؟، آیا جامعه جهانی به سوی صلاح می رود؟، آیا هر روز که از عمر جهان می گذرد جهان فاسد تر یا پاک تر می شود؟، آیا قدم هایی که جامعه جهانی دارد بر می دارد به سوی پاکی ها است ، به سوی ارزش ها است، به سوی حق و عدالت است یا هر روز که بر این جهان می گذرد ما ظلم و فساد بیشتر را می بینیم؟، انسان وقتی که با محاسبات عقلی خود به ظواهر جهان نگاه می کند گاهی نا امید می شود و می گوید خیلی زمان می طلبد و افق ظهور خیلی دور است .

لذا اینجا است که یک انسان متعبدی که منتظر به ظهور است و دعای فرج می کند و ظهور امام زمان را می طلبد باید یک پنجره ها و یک بارقه هایی از امید جلوی چشم خود را باز کند و اگر این امید در دل مانباشد و ناامید باشیم چطور امید ظهور را داریم و دعا می کنیم؟. من این را در این چند دقیقه ای که می خواهم اینجا تصدیع بکنم قالب نظام تربیتی اسلام می بینم و معتقد هستم نظام تربیتی اسلام خصوصاً در منبع حقیقی خود که فرمایشات ائمه (ع) است اگر انسان جست و جو بکند یک نظامی را ائمه برای تربیت جامعه تعریف کرده اند که اگر آن را سیر بکنیم و قدم برداریم و آن مسیر را بپیماییم، یقین بدانید که ظهور نزدیک است.

خوب، عوامل و عناصر تربیتی دین را من الآن در مقام بررسی و نشان دادن آن نیستم، بحث های مفصلی دارد ، اشاراتی در جلسات گذشته ای که خدمت شما بوده ام تقدیم کرده ام اما اینجا با توجه به بحث اربعین می خواهم نکته ای را تقدیم حضور بکنم.

در یکی از ابعاد تربیتی نظام تربیتی اسلام ما مشاهده می کنیم عنصر محبت و عشق در نظام تربیتی اسلام جایگاه عجیبی دارد. مسأله محبت و عشق چنان جایگاهی پیدا کرده در دین و اعتقادات ما که گاهی روایاتی در این زمینه داریم که این روایات در فهم آن گاهی علمای ما هم مقداری به زحمت افتاده اند. هنگامی که می بینیم تأبیر دارند ائمه و تکرار هم شده است که آیا دین غیر از دوست داشتن و دشمنی است؟. دین یعنی محبت، دین یعنی دشمنی. بحث محبت در دین یک جایگاه بلندی دارد، دوست داشتن، حقیقت محبت را اگر بخواهیم در معارف دینی بررسی کنیم خیلی ریشه دار است ، خیلی جایگاه بلندی دارد.

حقیقت محبت را و دوست داشتن را شاید در مناجات نامه محبین آقا امام زین العابدین (ع) «یا مُنى قُلُوبِ الْمُشْتاقینَ وَ یا غایَهَ امالِ الْمُحِبّینَ  اَسْئَلُکَ حُبَّکَ وَحُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ وَ حُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنى اِلى قُرْبِکَ » خدایا من محبت از تو می خواهم، محبت خودت، محبت کسانی که تو را دوست دارند، محبت کارهایی که باعث محبت تو خواهد شد.حقیقت محبت یکی از عوامل مهم تربیتی جامعه اسلامی است، ایجاد محبت.

از جمله آن مواردی که تأکید شده در معارف دینی محبت اولیای الهی است، محبت اهل بیت است ، محبت اهل بیت که دستور قرآنی هم دارد، روایات هم بر آن تأکید دارند، صرف نظر از اینکه ائمه (ع) انگیزه و منفعت شخصی را در دعوت مردم به محبت نداشتند ، دنبال اینکه کسی آن ها را دوست داشته باشند اما اثر تربیتی محبت اهل بیت مهمترین عنصر تربیتی جامعه است که ائمه بر آن تأکید داشته اند.

ظهور این محبت در توسلات و زیارت ها پیدا می شود. در باب محبت اهل بیت روایات خیلی فراوان است ، بعضی از روایات وجود دارد که چنان قلم را بالا می گذارد که اگر کسی محبت اهل بیت را داشته باشد در کنار محبت اهل بیت خداوند هر گناهی را چشم پوشی می کند. من دیده ام زیادی از بزرگان ما، مرحوم امام در اربعین در جمع کردن بین روایاتی که ائمه (ع) می فرمایند که ما محبت بدون اطاعت خدا نمی طلبیم، کسی که مطیع خدا نباشد و تخلف و گناه می کند محب ما نیست. با روایات زیادی که از این دست داریم که محبت موجب مغفرت می شود و خداوند گناهان محبین را می آمرزد جمعی این روایات را به بحث نشسته و خیلی به زحمت افتاده اند که چطور معنا می کنند. جمع های مختلفی وجود دارد.

اما آن چیزی که اینجا مهم است و آن نکته تربیتی مسأله را احساس می کنم اهمیت دارد که ائمه (ع) محبت را و آن دوست داشتن اهل بیت را کار ساز می دیدند، محبت خیلی کارساز است، عشق به اهل بیت خیلی کار ساز است و لذا این که تأکید می بینیم در روایات که باید زیارت بروید، باید متوسل به اهل بیت بشوید، باید زیارت نامه بخوانید چه از دور و چه از نزدیک، این همه تأکید بر زیارت امام حسین (ع) که اگر کسی زیارت امام حسین (ع) نرود دینش ناقص است ، ایمانش ناقص است ، ائمه (ع) بر زیارت امام حسین (ع) بیشتر تأکید می کردند چرا که بر کل ائمه هم تأکید بر زیارت است و دلیل زیارت ایجاد محبت است.

این محبت کارها می کند، این محبت غوغا می کند، محبت است که زمینه تربیت اجتماع صرف نظر از آثار فردی محبت که شما در زیارت جامعه می خوانید«جَعَلَ صَلواتَنَا عَلَیْکُمْ وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وِلایَتِکُمْ طِیبا لِخُلُقِنَا» صلوات و درود ما بر اهل بیت و ولایت ما موجب می شود که پاکیزگی خلقت پیدا بکنیم، طهارت نفس پیدا بکنیم «وَ طَهَارَهً لِأَنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَهً لَنَا وَ کَفَّارَهً لِذُنُوبِنَا» زیارت موجب کفاره گناهان می شود، درود و صلوات بر پیغمبر و اهل بیت موجب کفاره گناهان می شود .ولایت و محبت اهل بیت موجب کفاره گناهان می شود، موجب طهارت روح می شود و این ها آثار محبت است، آثار توسلات و زیارت اهل بیت است، این ها خیلی اهمیت دارد.

من احساس می کنم صرف نظر از بُعد فردی این مسأله که گناه من آمرزیده می شود که این ها تأکیدات مهمی است که ائمه (ع) داشته اند و تحریک کرده اند مردم را که بروید به زیارت و متوسل شوید، جلسات ختم صلوات قرار دهید برای اهل بیت ، به یاد اهل بیت باشید. اما آن نکته مهم ، آن مسأله مهم تر آن بود که محبت اهل بیت را در دل جامعه بنشانند، این محبت کار می کند، این محبت الهی است و همه را به سوی خودش می کشاند.

اینجا است که تأبیراتی را که در زیارت اربعین می خوانیم و همچنین در زیارت امام حسین (ع) در سوم شعبان هم آمده که یکی از القاب امام حسین (ع)«قتیل العبرات» اینجا معنای خودش را پیدا می کند، امام حسین (ع) کشته شده ی اشک ها است و اشک هایی که از محبت برای امام حسین (ع) سرازیر می شود ، همه انسان ها در سطوح مختلف، از آن انسان امی تا آن انسان مجتهد و مرجع تقلید ، از آن انسان گناه کار تا انسان با تقوا و عابد این اشک ها کار ساز است و این محبت تأثیر می گذارد ، آن چیزی که امید برای ما ایجاد کرده محبت امام حسین (ع) است. امروز توفیق پیدا کردید که به زیارت بروید، پیاده روی بروید.

گفتند که «حب الحسین یجمعنا» حقیقت این بود، این محبت موجب الفت شد، همه انسان ها را به دور امام حسین (ع) جمع کردند، انسان ها به دور از همه تفکرات، اعتقادات، عقیده ها، مذهب، دین ، سنی و شیعه، مسیحی و مسلمان ، همه این ها به دور امام حسین (ع) جمع شدند و این بارقه امید است ، یک رجاء است و انسان احساس می کند امام زمان اگر ظهور بکند این طور به دورش جمع خواهند شد.

این آثار تربیتی محبت است که اهل بیت تأکید داشتند که باید محبت اهل بیت را در میان جامعه شیوع بدهیم، محبت اهل بیت کارساز است و جامعه را می سازد و محبت اهل بیت جهان را می سازد و منتظر ظهور خواهد کرد.

خطبه دوم

مناسبت هایی است که مختصراً به آن می پردازیم.

مهمترین مناسبت هایی که در پیش داریم ابتداً یاد کنیم از وفات رسول خدا (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) سبط اکبر پیامبر و همچنین آخر ماه صفر شهادت امام رضا (ع) تسلیت عرض می کنم به همه شیعیان خصوصاً امام زمان (ع) که فرزند این بزرگواران است. ان شاءالله خداوند ما را جزء عزاداران آن حضرت مقرر بدارد.

وظیفه ما است که در مجالس عزاداری حضور داشته باشیم و اظهار محبت و ارادت داشته باشیم.

می دانید که عزادار این مجالس فاطمه زهرا (س) است. حقیقتاً بعد از وفات پیغمبر بزرگترین عزاداری که بیشترین گریه را در فقد پدر کرد فاطمه زهرا (س) بود. بی بی دو عالم بعد از پیامبر روز خوشی ندید و هنگامی که پدر از دست داده بود گریه می کرد.

نقل می کنند هنگامی که از دفن پیغمبر برگشتیم بی بی دو عالم خطاب کرد که آیا دلتان آمد که خاک بر بدن پدرم رسول خدا بریزید. آمد کنار قبر پدر نشست و خاک قبر پدر را بر دیدگان می ریخت و می فرمود: کسی که بوی خاک پیغمبر را بشنود دیگر نباید بوی عطری را به مشام خود بشنود. بر من مصیبت های زیادی وارد خواهد شد ، شاید مشابه همین شعر را همین امروز امام حسین (ع) در کنار قبر برادر امام حسن مجتبی (ع) کرد و هنگامی که در کنار قبر برادر غرق خون خودش قرار گرفت گفت که پدر برادر جان در مصیبت تو و فقد تو دیگر عطر به خود نمی زنم، دیگر روزی خوش امام حسین (ع) نخواهد دید . «صلی الله عَلَیْکُمْ یا اَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّهِ،» ان شاءالله که توفیق پیدا بکنیم در مجالس عزای این بزرگواران حاضر بشویم و همیشه درون خود محبت آن ها را بیشض از پیش ببینیم و در راه محبتشان خدمتگذاری بکنیم.

چهارم آبان مصادف است با روز وقف و دهه وقف در پیش داریم. مسئول محترم  اوقاف اینجا فرمایش کردند و بنده از همه واقفان نیک اندیشی که خیرخواه جامعه بودند تشکر می کنم و برای کسانی که درگذشته اند در خواست آمرزش می کنم و همچنین مسئولین و دست اندر کارانی که در استان مدیریت بحث وقف را بر عهده گرفته اند از خداوند توفیقاتشان را می طلبم.

بحث وقف بعنوان صدقه جاریه باید در جامعه ما بیشتر مورد توجه قرار بگیرد و متأسفانه مقداری مورد توجه نیست.

برادران و خواهران آن چیزی که در طول زمان توانسته دین، ارزش های دینی، اعتقادات ما، اهل بیت را زنده نگه بدارد، البته نه بعنوان عامل تام ولی به عنوان جزء العله، بعنوان مؤثر کار واقفان بوده است، واقفان محب اهل بیت، محب علم، محب دین، محب ارزش های اجتماعی، در راه ارزش ها باید قدم برداریم، هزینه بکنیم، باید در صبد هزینه مان خرج در راه جامعه و خیر خواهی به جامعه وجود داشته باشد و باید هزینه بکنیم و لذا باید وقف وجود داشته باشد و قاعدتاً اگر گزارش وقف بدهند به نظر می رسد که مسیر وقف و وقفیات آن گونه که تاریخ نشان می دهد هر روز که می گذرد کمتر می شود و اینجا است که انسان هایی که می توانند ولو به اندک خیرخواه جامعه، خیر خواه دین و اعتقادشان هستند آثار باقیه ای را از خود به جای بگذارند و وقفیاتی در جامعه داشته باشیم بنام همان واقفانی که نامشان هم باقی خواهد بود و برای آن ثمره و خدا بیامرزی خواهد داشت، به یاد خیرخواهی آن ها خواهند بود، صدقه جاریه ای خواهد بود که بعد از مرگشان برای آن ها ثواب خواهند نوشت.

لذا باید وقف در جامعه تبلیغ بشود و ان شاءالله بیشتر از این مسأله وقف را مشاهده کنیم.

۸ آبان روز شهادت بسیجی نوجوان شهید فهمیده است و روز نوجوان و بسیج دانش آموزی. من اینجا تبریک می گویم و تقدیر می کنم از همه کسانی که دست اندرکار مسأله نوجوان در جامعه ما هستند. از آموزش و پرورش، از بسیج دانش آموزی که حقیقتاً دارند زحمت می کشند اما این را به عنوان یم هشدار به همه کسانی که دلسوز اجتماع هستند اعلام می کنم تربیت از دوران نوجوانی است.

در دوران جنگ یک نوجوان الگو شد، البته نوجوانان اینگونه وجود داشتند اما این به عنوان یک سنبل و علامت شد برای نوجوانانی که در جنگ حضور پیدا کردند، دست کاری می کردند شناسنامه های خود را ، حضور در عملیات ها پیدا می کردند که کسانی که الآن شاید مسن هستند، این جمعی که داخل آن هستیم یادشان باشد، خودشان هم همین شکلی به جبهه حضور پیدا کردند، این ها ناشی از یک نوع تربیت خانوادگی و اجتماعی بود که ارزش جهاد، دین و اعتقادات را می دانستند و حاضر بودند جانشان را در راه خدا بدهند.

امروز جوان ما با چه آمال و آرزوهایی دارند زندگی می کند، دیدگاه های آن ها چه می باشد؟، فکرشان چه می باشد؟، در مدارس ما چه می گذرد؟، انگیزه های علمی، انگیزه های دینی، نشاط معنوی، نشاط علمی چه مقدار در نوجوانان ما وجود دارد؟. اینجا است که آموزش و پرورش و بسیج باید با همدیگر دست به دست هم دهند و نوجوانان تراز انقلاب را تربیت کنند. خصوصاً خانواده ها باید هزینه کنند برای نوجوانانشان. نوجوانان نیاز به تربیت دارند و تربیت نیاز به هزینه کرد دارد.

من در اینجا بد نمی بینم هر چند که بحث نوجوان نیست ولی جوانان پر شوری که گاهی حرکتی سنجیده در زمان خود انجام می دهد. یک جوان در محیط و صحنه ورزشی می بینیم در جایی که دیگرانی وجود دارند و محیط ورزش را مایل هستند به فساد بکشانند در یک عمل قابل تقدیر و ارزشمند نشان و عمل خود را و روشن بودن و بصیرت خود را نشان می دهد، نشان می دهد که ما ارزشی هستیم و ما را امیدوار می کند به جامعه ورزشی. یقیناً در جامعه ورزشی ما زیادی وجود دارند از این جوانان و ما تقدیر می کنیم این حرکت سنجیده را ، گویی که یک حرکت است اما زمانی که فضای ناامید کننده ای گاهی در محیط های ورزشی خودمان می بینیم این عمل های سنجیده قابلیت تقدیر دارد خصوصاً وقتی که در کنارش بصیرت و دین و تبعیت از رهبریت امت می بینیم ، این ها قابلیت تقدیر دارد ، این ها جوانانی هستند که تربیت یافته اند در همین جامعه و از این جوانان الحمدلله فراوان هستند و بنده به نوبت خود از این جوان و جوانانی مانند این و کسانی که در محیط های هنری، بازیگری می بینیم در راه امام حسین (ع) دارند پیاده روی می کنند، این ها کسانی هستند که می توانستند مبلغ فساد باشند اما مبلغ ارزش ها و امام حسین (ع) شدند و محبت امام حسین (ع) آن ها را به اربعین کشانده و این ها قابلیت تقدیر دارند. ان شاءالله خداوند به همه آن ها توفیق عنایت بفرماید.