دشمن پروژه اقتدار نظام اسلامی را مورد هدف قرار داده است

«بسم الله الرحمن الرحیم»

خطبه اول

با تناسب زمان که روز نیکوکاری و احسان را در پیش داریم موضوع بحث را مقداری در باب احسان و نیکوکاری و بحث انفاق را از دیدگاه مسائل دینی و اعتقادی چند کلامی را تقدیم می کنم.

بحث انفاق و احسان هم بعد فردی دارد و هم اجتماعی و مبانی دین وقتی که دستور به انفاق داده شده است، دستور به احسان داده شده هر دو بعد را مورد توجه قرار داده اند. بعد فردی انفاق تربیت نفس است، انسان هنگامی که می بخشد، احسان می کند در حقیقت خود را تربیت می کند و یک نوع تمرین نفس انسانی است و انسان به طبع حال به آن چیزی که دارد وابسته است و لذا باید انسان خود را تربیت کند و این است که تمرین بکند انفاق و بخشش را و این نکاتی است که ان شاءالله در روایات عرض بکنم که بحث بخشش چقدر ارزش دارد.

به هر حال وقتی که درون انسان را می کاویم و ریشه تمام گناهان را بررسی می کنیم می رسیم به حب و تعلق به دنیا. اگر بخواهیم حب و تعلق به دنیا را کم بکنیم در وجودمان باید تمرین بخشش داشته باشیم.

بعد اجتماعی آن بحث جامعه و انسجام و وحدت و انس و الفت جامعه به وسیله نیکوکاری و بخشش یک انسان قابل انکار نیست و در جامعه ای که مردم به فکر هم هستند، از خودشان ایثار و انفاق نشان می دهند، می بخشند این جامعه ، جامعه ای پر از محبت است و جامعه ای است که در آن انس وجود دارد، انسجام بیشتر وجود دارد و مردم از حال هم خبر دارند و این جامعه تفاوت می کند با جامعه ای که مردم آن نسبت به هم بی تفاوت باشند.

این اهمیت موضوع بخشش و اکرام و سخاوت و جود، این ها تأبیرات مختلفی است که ما در روایات داریم چنان اهمیتش بالا رفته در معارف دین که هم در آیات اگر مشاهده کرده باشیم و اگر همین عناوین را جمع کنیم که دلالت بر بخشش دارد تعداد آیات از صد ها بالاتر می رود و عموماً در کنار دستور خداوند به عبادت نماز معمولاً در کنارش دستور به زکات و بخشش هم داده شده است و تأکیدات فراوانی بر اینکه انسان باید ببخشد، در اموالتان قسمتی را مشخص کنید برای محروم، انسان باید در زندگی بخشش را به عنوان واجب بر خود ببیند، بعضی از بخشش ها و انفاق ها واجب است و بعضی مستحب است و انسان باید این آمادگی را داشته باشد و لذا می بینیم در بعضی از روایات هنگامی که بین بخشنده و عابد مقایسه و موازنه می شود روایات عجیب تکان دهنده ای وجود دارد.

از پیغمبر (ص) نقل شده است، این روایات وحود دارد هم در کتب اخلاقی و هم روایی که «شَابٌّ سَخِیٌّ مُرَهَّقٌ فِی اَلذُّنُوبِ» اگر یک طرف یک جوان باشد، بی تقید باشد نسبت به مسائل دینی و گاهی گناه می کند، این یک طرف اما این جوان جوان سخاوتمندی است و دست فقرا را می گیرد و ترحم دارد نسبت به مردم ، اگر این را با یک انسان مسن عابد و اهل عبادت، عابد نه یک نماز خواندنی است بلکه در حقیقت عبادتش فراوان است و لذا به او عابد می گویند اما بخیل. تعبیر پیغمبر است این جوان بخشنده ای که فرو رفته در گناهان «شاب سخی مرهق فی الذنوب أحب إلى الله من شیخ عابد بخیل» این جوان بخشنده که فرو رفته در گناهانش پیش خدا محبوب تر از آن پیرمرد عابدی است ولی دستش بسته است و چیزی از دستش بیرون نمی آید.

انسان هایی که اهل بذل و بخشش هستند طبق روایات زمینه نجات در آن ها وجود دارد و خداوند آن ها را نجات می دهد، اصولاً شاید ما بتوانیم بگوییم عبادت بدون انسانیت ، وقتی که انسان کرائم و اخلاق انسانی درونش وجود ندارد عبادت هم چندان در رشد او تأثیر گذار نیست، اول انسان باید انسانیت از خود نشان دهد و بعد بندگب خدا و خداوند بنده انسان را می خواهد .

پیامبر فرمود : اگر یک انسان در خانه دارد،  منفق ، دستگیر مردم را دیدید گناهی انجام داد چشم پوشی کنید که خداوند هر وقت او لغزشی کند دست او را خواهد کرد، مشهور است که گاهی اعدامی را خدمت پیغمبر بود که می خواستند اعدامش کنند، جبرئیل نازل شد که این اعدامی اهل انفاق است و در خانه بازه، از اعدام نجاتش دهید . می بینید که بحث انفاق و بخشش به مردم، به یاد مردم بودن و ترهم به مردم کردن این قدر اهمیت دارد و این ایام، ایام ماه شعبان است توصیه شده که ما روزه بگیریم، پیغمبر ۳۰ روز روزه می گرفت، ماه رجب هم همین طور اما در همین روایات وجود دارد اگر کسی نمی تواند روزه بگیرد در برابر هر روز روزه انفاق کند و ببخشد حتی یک گرده نان را ببخشد و خداوند ثواب آن روزه را به او می دهد و اهمیت انفاق در این حد است، کسی که روزه نمی گیرد کفاره بدهد به فقرا ، ببخشد به مردم و این سنگینی وزن بخشش را می بینیم در معیارهای دینی چقدر بالا است .

عکس آن بحث بخل است و خداوند نهی کرده است . آیه ۱۸۰ آل عمران است «ولا یحسبن الذین یبخلون بما اتهم الله من فضله هو خیرا لهم بل هوشر لهم » خیال نکنید اگر دستتان را بستید و چیزی به دیگران نمی دهید و بخیل هستید برای شما خیر است و پول شما بیشتر می شود بلکه این ها شر است برای شما «سَیُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ » روز قیامت این ها را به عنوان یک طوق به گردن شما خواهند آویخت، چرا در راه خدا انفاق نکردید و اینجا است که یک انسان ایمانی و اعتقادی و ارزشی باید درون خودش بکاود اگر احساس می کند برای انسان سخت است بر او روان او که چیزی از خود جدا کند باید خود را معالجه کند و حقیقت احسان و جود را آقایان علمای اخلاق این طور معنا کرده اند  و گفته اند به چه کسی نیکو کار و محسن گفته می شود ، کسی که بذل می کند و می بخشد و بخشش از راه طبیعت قلبش است و هدفی را دنبال نمی کند، خوب دقت کنید، این تعریف تعریف عجیبی است . مرحوم عراقی در معراج و در جامع السعادات می فرماید شاید هم این تعریف شاید تنها بر خدا ثابت باشد که انسان ببخشد و هیچ هدفی جز بخشش در ذهنش نباشد. انسان وقتی می بخشد هدف و نیتی دارد ولی مقصود این باشد که اگر انسان به طبیعت حال و درون دلش و جایی که می بیند یک مشکل داری را ترهم درون او وجود دارد و امکاناتی که خداوند به او روزی کرده به راحتی قلب عنایت می کند این انسان جوادی است و سنگین نیست بذل و بخشش کردن و هدفی هم ندارد و دنبال «لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُورا» ما هیچ قصدی نداریم و دنبال تشکر از شما نمی گردیم و منتی هم بر شما نمی گذاریم و دنبال محبوبیت های اجتماعی و نام و شهرت هم نیستیم و اغراض هم درونش وجود نداشته باشد و انسان بخشنده درون طبیعتش بخشندگی ظهور پیدا می کند.

ما خدا را می خواهیم و بخاطر خدا می بخشیم ، آن غرض بالاتری است که انسان با انگیزه محبت الهی و حب خدا و ثواب الهی انسان می بخشد سخن دیگری است ولی طبیعت جود این معنی را دارد.

بالاتر از معنی جود اگر انسان ها در این مسیر قدم بر دارند ، بخشنده بشوند گاهی انسان به جایی می رسد که تأبیر قرآن است مرحله ایثار «وَیُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَهٌ ۚ» انسان وقتی می بخشد چیزهای اضافه خود را می بخشد اما گاهی انسان ها در احسان و نیکو کاری به جایی می رسند که چیزی که نیاز خودشان است به دیگری می دهند و دیگری را بر خود ترجیح می دهند«وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً» با اینکه خودشان نیاز دارند و گرسنه هستند و محتاج این قرص نان هستند، روزه گرفته اند و در راه خدا انفاق می کنند، این دیگر مرحله ایثار است  و ایثار هم مورد تأکید شرع و دین است.

انسان باید علاج بکند بخل درونی را که این بخل انسان را به هلاکت می رساند خصوصاً اگر در برابر واجبات قرار بگیرد، انسان بر او زکات و خمس واجب می شود، انفاق به پدر و مادر و فرزندان گاهی واجب است، بر همسر و بچه هایش نفقه واجب است و واجب است انسان اینها ار ببخشد، گاهی محتاجونی که ضرورت دارد و زندگیشان و انسان دارد ولی نمی دهد، گاهی بخل انسان را به هلاکت می اندازد و بدبخت می کند، این را انسان باید علاج کند.

علاج بخیل بودن چیست؟. می دانید که ریشه بخل از محبت دنیا است و وقتی انسان برای او پول و امکانات دنیا محبوب شد نمی تواند از آن جدا شود و اگر انسان بتواند درون خدا از نظر فکری و اعتقادی ارزش مال را پایین بیاورد ، با این پول چیزهای دیگری به دست بیاورید و سعادت خود را تضمین کنید می فهمید باید در جای خود هزینه کنید . از جمله راه های علاج بخل این است که انشان در برابر این صفت بد به مبارزه برخیزد و علی رغم میلش ببخشد ، ولو به ریا و تظاهر ولی ببخشد، درست است بد است اما گاهی بخاطر یک معالجه زخم عمیق باید داغ بگذارد این جا هم انسان باید علی رغم میل خودش انفاق کند و این انفاقات موجب می شود که انسان با این تمرین ها مشکل بخل را در خود علاج کند و از جمله مواردی که احساس می کنم نیاز است مورد توجه باشد فضای اجتماعی برای بخشش است.

الحمدلله فضای اجتماعی ما از نظر بخشندگی و کمک های مؤمنانه فضای خوبی است، مجموعه کمیته امداد و مسئولین، بسیج و همه قسمت های مختلف خیرین و مؤسسات دارند کمک می کنند و این فضا فضایی است که مردم را به سخاوت و بخشش ترغیب و تحریک می کند و فضای اجتماعی را سالم قرار می دهد اما باید در کنار این ها ما سازمان دهی شده مسأله احسان به مردم را توجه کنیم . امروز در جامعه اگر ما فضای سود تضمینی و ربا را به عنوان یک امر ارزشی در همه جه رایج کنیم و مردم احساس بکنند پولشان را باید نگه بدارند ، باید ذخیره بکنند، باید پولشان سودآور باشد در حقیقت آن چیزی که منشأ تحریم ربا در مسائل شرعی بوده ، ربا در برابر صدقه است، در برابر صفت خوب بخشندگی است و انسانی که احساس می کند پولش را نگه بدارد و سود تضمینی گیرش می آید و می گوید اگر این پول در بانک و یا جای دیگر این قدر سود گیرم می آمد و کجا قبول می کند این پول را ببخشد یا این پول را قرض بدهد به جایی کهع نیاز به قرض دارد. این فضا فضای مهلکی است که بخل و بی تفاوتی را در جامعه تضمین می کند لذا شرع ربا را حرام کرده، کنز و گنجینه کردن را حرام کرده اند، کسانی که کنز می کنند طلا و نقره را و انفاق نمی کنند فردا تمام این ها داغ شده و به آن ها داغ خواهد گذاشت. خداوند در برابر کنز، انباشتن ثروت و ربا ایستاده و همه این ها منشأ آن این است که خداوند می خواهد در جامعه ایثار، احسان وجود  داشته باشد. چرا الآن در جاهایی که مردم به اشتغال در بیایند سرمایه گذاری نمی شود، چون ریسک نمی کنند ، پولشان را جایی قرار می دهند که سود تضمینی دهد و این خلاف دین است  و این سود قبول نیست و همان ربا است و قرض الحسنه بالاتر از صدقه است که آقا امام باقر (ع) است که :« مکتوب على باب الجنه الصدقه بعشره و القرض بثمانیه عشر» روی درب بهشت نوشته شده صدقه ۱۰ عجر دارد و قرض الحسنه ۱۸ عجر دارد و قرض الحسنه ثوابش بیشتر از صدقه دادن است.

ان شاءالله که فضای اجتماعی ما به سمت حسن، ایثار و احسان و ایمانی حاکم شود.

خطبه دوم

مناسبت هایی که در آن قرار گرفته ایم مناسبت های نورانی است و ما در ماه شعبان وارد می شویم، ماهی که نورانی است و عید است.« الّذی کان رسول‌اللَّه – صلّی اللَّه علیه و اله – یدأب فی صیامه و قیامه » این ماه را انتساب به پیغمبر می دهند و پیامبر در این ماه اعلام می کرد به روزه داری و می گفت چه کسی من را در روزه گرفتن این ماه کمک می کند و امام علی (ع) می فرماید از زمانی که منادی محبوبم را در کوچه های مدینه می شنیدم در مدینه صدا می کند چه کسی مرا کمک می کند در روزه داری از آن زمان من روزه داری ماه شعبان را رها نکرده ام.

خوب طبیعتاً در کنار روزه داری خیلی امور دیگری وجود دارد، عید الهی ما عود الی الله و برگشت به خدا است و هر چه معنویت بالاتر برود عید او این است و آرامش دل انسان در این است که خدای خود را داشته باشد و با اولیای الهی محشور باشد لذا توصیه شده در ماه شعبان تصدق و استغفار خیلی ثواب دارد که در ماه رجب هم همین گونه بود و ایام، ایام پیغمبر است و صلوات بر محمد و آل محمد ثواب فراوان دارد.

دعواتی که در شبانه و روزانه مرسوم است ان شاءالله فراموش نکنیم در شلوغی زندگی خود و فعالیت ها باید فرجه های خالی داشته باشیم که مرتبت با خدا باشیم خصوصاً تأکید حضرت امام مناجات شعبانیه بود که با مضامین عالی و والا و محتوای بلندی همراه است که اگر با توجه و معنا این مناجات ها را بخواند واقعاً بر قلب او تآثیر خواهد گذاشت. روز ها صلوات های منسوب به امام زین العابدین است که اگر انسان همراهی داشته باشد عبادتش منشأ معنویت او خواهد بود و امروز ما نیاز به معنویت داریم و باید در جامعه ما، جوانا و مسنین و متوسطین ما به فکر معنویت باشند، ساختار این انقلاب بر معنای جهاد و ارزش ها بود و بر معنویت استوار بود. امام انقلاب ما امام معنویت بود و لذا باید معنویت را در همین ایام زنده کنیم و آماده ورود به ماه مبارک رمضان باشیم.

نورانیت این ایام علاوه بر این ها ولادت ها است که ایام را پر از جشن و سرور کرده برای کسانی که محب اولیای الهی هستند و بالاترین محبوب دل ما که انس داریم در زندگی که همیشه زیارت آن ها می کنیم امام حسین (ع) ، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، امام سجاد (ع) سرداران جبهه و جهاد کربلا هستند که ما این ایام ولادتشان است و بر همه شیعیان لازم و واجب است که این ایام سرور را نشان دهند و فرزندان را آشنا کنند با زندگی این بزرگان، انفاقاتشان.

درست است ایام عید را نیز در پیش داریم و معمولاً هدیه های روز عید هم وجود دارد اما ما بچه و خانواده خود را با اعیاد دینی خود و ولادت های اهل بیتمان شرطی کنیم به عید و عیدی دادن و ان شاءالله در این ایام خانواده را خوشحال کنیم تا مسائل دینی در دل آن ها رسوخ پیدا کند.

لذا تأکید می شود فضای معنوی و جشن و سرور را خصوصاً تا نیمه شعبان وصل بکنیم با آن عید ملی خودتان که ان شاءالله با هم ترکیبی از ملی و معنوی شود ، معنوی و دینی و کشوری شود.

دعاهای وارده که در مورد روز ولادت امام حسین است اشاره کنم ، در هر حال در باره امام حسین (ع) تأبیر دارد ، شما وقتی دعا می کنید در روز سوم شعبان «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِی هَذَا الیوم» خدایا قسمت می دهم به حق مولود امروز آن کسی که هنوز متولد نشده بود وعده شهادتش داده شد و خدایا به حق این مولود به ما عنایت کن، شاید هم مهم ترین دعایی که از خودمان بگوییم، خدایا توفیق زیارت و شفاعتشان را نسیب ما بگردان.

و این دعا چه زیبا است، دعای ساعت های آخر امام حسین (ع) «اللَّهُمَّ أَنْتَ مُتَعَالِی الْمَکَانِ عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ و …» آن زمانی که افتاده بود در آن گودال هنگامی که داشت جان به جان آفرین تسلیم می کرد دعا می کرد که واقعاً جملات جان سوزی است که امام در آن حالت که دارد جان می دهد با خدای خودش مناجات می کند. ان شاءالله این دعاها و مناجات ها را داشته باشید.

در این ایام ولادت ها سوم شعبان و چهارم شعبان روز پاسدار و روز جانباز نامیده شده است. پاسدار و جانباز این دو مولود انقلاب هستند و زمانی که امام ندای انقلاب زد، ما را در برابر طاغئت زمان تجهیز کرد و فراخوان داد کسانی که ندای امام را لبیک گفتند کسانی بودند که انگیزه پاسداری از انقلاب داشتند و انگیزه داشتند در راه پاسداری آماده جان باختن و جانبازی بودند و در این مسیر زیادی به شهادت رسیدند و زیادی هم جانباز شدند. لذا در راه احیای انقلاب و ادامه این انقلاب انسان هایی که دل در گرو انقلاب داشتند و برای انسانیت و ارزش های دین زندگی خود را وقف کردند این ها پاسدار انقلاب و جانباز انقلاب هستند، این ها هر دو مولود انقلاب هستند و هر دو در راه ارزش های نظام جان بر کف گذاشتند و در جبهه های مختلف مبارزه کردند. ما این دو روز را به همه ملت تبریک می گوییم که همه پاسدارند و هم قشر مختلف پاسدار و جانبازان مملکتمان.

من دو توصیه و نظر دارم، اولا باید پاسداران ما ، جانبازان ما این ارزش هایی که آفریدند، که جانشان را برای آن در کف دست قرار دادند، یعنی انقلابی بودن، دفاع از ارزش های دین و انقلاب تا پای جان، یعنی مجذوب مسائل مادی نشدن، این صفات و خصوصیات یک پاسدار و جانباز است و این ها را در خود نگه بدارند و خدایی ناکرده مظاهر مادی باعث نشود ارزش وجودیمان را که مطاع گرانبهایی است، خداوند ما را می خرد به خاطر اینکه ما جانمان را در این راه گذاشتسم و امروز انقلابمان افتخارش به پاسداران و جانبازان است، ما نفروشیم به خاطر دنیا، انگیزه ما برای خطوط ها و مسائل سیاسی نباشد، خدایی ناکرده از جانبازی و پاسداریمان استفاده دیگر نشود، ما وقف انقلاب و ارزش های دینی و نظام هستیم و از طرف دیگر باید به جامعه بگویم، جامعه دینی و مسئولین نظام بداند که دشمن مراکز اقتدار نظام را هدف قرار می دهد از جمله سپاه پاسداران است که می بینید فرمایشات اخیر مقام معظم رهبری هم مشاهده کردید که بیشترین دشمنی ها در برابر سپاه دارند، می خواهند لکه دارش کنند و به تأبیر مقام معظم رهبری با لجن پراکنی وجهه آن ها را زیر سؤال ببرند. خوب می بینید اقتدار این نظام در تمام مرز ها و بیرون از مرزها به اقتدار سپاه است و وظیفه جامعه است در این جهاد همراه باشند، جهاد تبیین و در برابر دشمن همراهی بکنند نیروهای خودشان را، بچه های خود را پشتیبانی کنند و این وظیفه بر همه ما لازم است حمایت کنیم تا بتوانیم در این ایامی که می بینیم دشمنان به هم افتاده اند و جبهه اقتدار طاغوتی در برابر دیگران دو گروه قدرتمند در برابر هم صف کشیده اند و امروز جنگی که در اکراین مشاهده می کنیم دو جبهه مقتدر شرق و غرب است و یقیناً اگر تقدیرات الهی باشد به نفع نیروهای مظلوم است، به نفع جبهه انقلاب خواهد بود هر چند که ما بی طرف هستیم و ضرورتی برای حضور نمی بینیم و در این میان ممکن است مظلومینی هم خونشان ریخته شده باشد و ما این را نمی پسندیم اما ما جبهه استکبار غرب را قبول نداریم و مخالفین جبهه استکبار غرب را هم در مخالفتش تأیید می کنیم اما ورود را نمی پسندیم.

امیدواریم با فضایی که در جهان ایجاد شده، فضای سیاسی و امنیتی، ان شاءالله سال جدید سالی همراه با قوت و قدرت و شوکت جبهه مقاومت باشد و انسان های مظلوم جهانی نفسی بکشند و جببه ابتذال ظاغوتی تضعیف شده باشد به حول و قوت الهی.