جوانان تاریخ و دلایل انقلاب اسلامی را مطالعه کنند

«بسم الله الرحمن الرحیم»

خطبه اول

ایام، ایام ماه رجب است و ماه های رجب و شعبان و رمضان ماه های رحمت الهی است، اهل معرفت، اهل اخلاص و تقوا این سه ماه را در میان ماه های سال مقتنم می شمارند، ماه هایی است که بیشتر مورد عنایت حق تعالی است و توجه به انسان ها و رحمت الهی بیشتر است.

خوب در ماه رجب که رجب الاصب هم تأبیر می شود رحمت الهی بیشتر وجود دارد، در حقیقت آغاز کار است و انسان صالح در آغاز کار هنگامی که مبتلا است به گرفتاری و مشکلات زندگی و می خواهد نجات پیدا بکند از این مصائب زندگی و خداوند بخواهد عنایت بیشتری در این ماه بکند باید لذا رحمت الهی این ماه بیشتر جاری است. چیزی را که بیشتر از همه به ما توصیه کرده اند در این ماه عنایت داشته باشیم بحث استغفار است که از بهترین اذکار ماه رجب استغفار است که انسان در طول «اَستَغفِرُاللهَ وَ اَسئَلُهُ التَوبَهَ» و «اَسْتَغْفِرُاللّٰهَ رَبِیْ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ » تکرار بفرماید.

من در این خطبه مختصراً مقداری در باب استغفار کلماتی را تقدیم حضور کنم.

استغفار طلب مغفرت و آمرزش از حق تعالی دو وجه و بعد دارد. یک بعد نفسی و یک بعد الهی دارد اما وجه و بعد نفسی استغفار این است که انسان مقداری نگاه به خود می کند و هنگامی که استغفار می کند اول به خود نگاه می کند و این نگاه به خود معنایش این است که ما در برابر خدا مقصر هستیم و بخشش می طلبیم. خود را گنه کار و مقصر می دانیم تا استغفار می کنیم و انسان باید این نگاه را به خود داشته باشد، انسان گنه کار است، در برابر عظمت الهی آن گونه که حق او بوده حق را ادا نکرده است، مقصر بوده در برابر خدای خودش و لذا باید استغفار بکند، همه بزرگان استغفار می کردند، همه به مراتب مختلف، خوب ما که در دریای گناه غوطه وریم، باید استغفار بکنیم و توبه از گناهانمان بر ما واجب است اما نه تنها ما که اولیای الهی هم استغفار می کرد، پیامبر هم استغفار می کرد، ائمه (ع) دعواتی که ما از آن ها داریم پر از استغفار است. دیشب دعای کمیل خوانده اید«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَقْطَعُ الرَّجَاءَ» خدایا گناهان ما را بیامرز و بعید است که بگوییم که دعاهایی که اهل بیت ذکر می کردند برای دیگران بوده و خودشان دعا نمی خواندند، خود پیغمبر می فرمود اگر ۷۰ بار استغفار در سحر برای من وجود نداشته باشد من در قلب خود کدورت و غبار احساس می کنم، پیغمبر هم استغفار می کرده است. اما خود مراتب آن تقصیر در برابر خدا تفاوت دارد، ما گناهان کبیره و بزرگ انجام می دهیم و استغفار ما نسبت به آن گناهان است، انسان وقتی طلب استغفار می کند باید اجمالاً گناهان را در نظر بگیرد و اگر بتواند یک به یک هر گناهی استغفاری بکند مناسب است چون هر گناهی استغفار خاص خود را دارد اما اولیای الهی هم استغفار می کردند، اولیای الهی چرا استغفار می کردند و برای چه بود؟، آن ها هم خود را در برابر خدا مقصر می دانستند و احساس می کردند که باید اقبال کلی به طرف خدا داشت و ما نباید غفلت از خدا داشته باشیم و توجه به دیگران یک نحوه غفلت است و به مقتضای انسان بودن و مادی بودنشان با همسر، خانواده و فرزندانشان ، تفریحاتشان، زندگی عادی خود که انجام می دادند این ها یک نحوه غفلت و دوری بوده، یک نحوه ارتباط بوده با دیگران و این ارتباط و اتصال با دیگران را اهل بیت برای خود تقصیر می دانسته اند و لذا تأبیرات دعوات این است که ماه شعبان مناجات را بخوانید خدایا کمال اقطاع و بریدگی را به ما عنایت کند، انسان از همه چیز ببرد و به خدای خود متصل شود و این در حقیقت یک نوع احساس گناه است که حتی بزرگان و اولیای الهی در خود این احساس را داشته اند و بخاطر همین استغفار می کردند و خداوند هم فرمود که «وَ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ» کسی که گناه بکند یا ظلم به نفس بکند در هر حال ما گاهی ظلم به غیر داریم و این گناه بد ترین گناه است که ما در برابر گناهان به حساب بیاوریم گناه ظلم به دیگران است، گناهان شخصی ظلم به نفس است و همه این ها ظلم بر حق خدا است و بالاترین ظلم به خدا این است که انسان برای خدا شرک بیاورد و شریک قائل شود، کفر یک ظلم بر خدا است و خداوند این گناه را نمی آمرزد، تأبیرات قرآنی است که مغفرت من شامل همه گناهان می شود مگر شرک به خدا.

لذا این انواع گناهان حتی مقربین الی الله هم برای خود قصور و تقثیراتی می دیدند که در برابر خدا استغفار می کردند و لازم می دانستند. این یک وجه استغفار است.

اما وجه دوم این است که انسان در برابر خدا قرار گرفته است و او را ارحم الراحمین می بیند، رحمانیت خدا مهم است و انسان باید او را ارحم الراحمین ببیند، ما نباید نا امید از درگاه خدا باشیم، مرحمت و رحمت الهی را باید توجه داشته باشیم.«  لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ» نا امید از رحمت خدا نباشید خداوند همه گناهان را می آمرزد، خداوند صاحب مغفرت و رحمت است.

استغفار یعنی خدا تو ارحم الراحمین است، یعنی محبت تو شامل من است و تو از همه گناهان گذشت می کنی اما شرطش این است که من اقبال و توجهی داشته باشم و لذا نا امیدی در این مسیر طبق نهی قرآنی گناه است و کسی نا امید باشد که من مسیر را منحرف شده ام و دیگر برگشتی نخواهم داشت این گناه کار است و نباید انسان نا امید به درگاه خدا باشد ، هر گناهی که کرده باشد و وقتی توجه به خدا بکند و در مسیر قرار بگیرد خداوند می آمرزد.

ثمره استغفار این است که انسان تربیت شود و در این مسیر هدایت شود . اگر خداوند راه را بسته بود و کسی که گناه کار شده بود او را طرد کرده بود و دیگر برگشت در کارش نبود، مسیر کمال و تربیت برای انسان وجود نداشت، شما هم اگر در خانه باشید باید خدایی کنید برای عائله خود و خداوند هر گناهی و خطایی را می بخشد به شرط اینکه بنده با اقبال و دلشکستگی به سوی خدا برگردد و لذا شرایطش این است که انسان پشیمان باشد، احساس پشیمانی در خود کند، توبه کند، خصوصاً مکان ها و زمان های مناسبش، ماه رجب ماه استغفار و توبه است، ماه مبارک رمضان در پیش داریم، ماه شعبان ، این ها را انسان غنیمت بشمارد خصوصاً مکان های مقدسی، مسجد، حرم ها، محل اولیای الهی، مشاهد متبرکه در این ایام آنجا جای استغفار و توبه است و ان شاءالله خداوند به ما عنایت کند که به تأبیر قرآنی «وَ بِالْأَسْحَارِ هُمْ‌ یَسْتَغْفِرُونَ‌» انسان هایی توفیق دارند که سحر بلند می شوند و در میانه های سحر استغفار می کنند و از خدا طلب آمرزش می کنند و تأکید شده که نه تنها خود استغفار کنید بلکه برای دیگران هم طلب استغفار کنید، این توصیه الهی است، نماز شب برای چهل مؤمن طلب مغفرت و آمرزش کنید، برای امواتتان و ان شاءالله خداوند در این ماه پر برکت ما را مشمول رحمتش قرار دهد.

خطبه دوم

در این مناسب هایی که در این هفته می باشد، دو سه مورد عرض می کنم زمان اجازه نمی دهد و فضا هم ضرورت ایجاد می کند که بنده کوتاه سخن عرض بکنم.

ابتداً روز سوم ماه رجب را مصادف با شهادت امام هادی (ع) است، تسلیت عرض بکنم خدمت همه شیعیان. امام هادی (ع) جزء ائمه ای است که زیاد در عمر خود سختی کشیده است و بر همه شیعیان لازم است که ما با تاریخ زندگی ائمه آشنا شویم ، این ها الگو و اسوه های زندگی ما بوده اند. امام هادی (ع) ۴۲ سال بیشتر زندگی نکرده است و ۳۳ سالش را به امامت پرداخته است و در زمان کافر ترین خلیفه از بنی امیه و بنی عباس زندگی می کرد متوکل عباسی که سختی های فراوانی بر اهل بیت و شیعیان روا می داشت و لذا امام در آن ایام با سختی زندگی می کرد و در حقیقت تبعید شد از مدینه به سامرا و در آنجا در محله عسکر محصور بود، محاصره بود  هم خودش و هم فرزندش و هم نوه اش امام زمان (ع) همه در محاصره زندگی می کردند ولی امامت این بزرگوار امامتی در حصار اما وکالتش در همه شهرستان ها وجود داشت، با مدیریتی که داشت تمام جهان اسلام آن روز را با وکیل هایی که ایشان قرار داده بود با آن ها مرتبت بود و مسائل دینی را به آن ها می رساند، با شیعیان مرتبت بود هر چند که سختی های فراوانی هم تحمل می کرد و مدتی در زندان بود و در زندان چقدر سختی کشید.

خلیفه ای که سخت ترین مصیبت ها را بر تشیع ایجاد کرد و متوکل عباسی را می دانید که قبر امام حسین (ع) را تخریب کرد، آب بست، شخم زد که اصلاً آثار امام حسین را از بین ببرد اما شیعیان زحمت کشیدند و باز این آثار را ابقا کردند و امروز قبه و بارگاه حسینی ناشی از آن فداکاری ها و ایثارگری های شیعیان آن زمان است.

در اوج علم و عرفان بود و شاهد سخن ما زیارت دائمه و قیم ماندگار است. این امام (ع) است که ان شاءالله خداوند توفیق دهد این زیارت بخوانیم زیارت جامعه کبیره که ان شاءالله مشرف شدید اهل بیت و ائمه را زیارت کردید بهترین زیارت این زیارت است که یک دوره امام شناسی در این زیارت وجود دارد، فرازهای بلندی است که هر کدام نیا به توضیح دارد و این امام بزرگوار این زیارت را انشاء کرده است و حتماً این زیارت را داشته باشید و همه ائمه (ع) به شهادت رسیدند و این امام همه به دستور معتمد عباسی مسموم و به شهادت رسید.

زیارت امام هادی (ع)

در دهه فجر انقلاب اسلامی هستیم، این دهه را تبریک عرض می کنم به همه کسانی که دل در گرو انقلاب دارند، انقلابی که مرهون زحمات همه بزرگان ما، از علماء، مراجع، امام امت (ره)، شهدای ما و ایثارگران، جانبازان و کسانی که در این راه زحمات کشیدند این انقلاب و نظام را تحویل ما دادند، این انقلاب حفظش را به تأبیر حضرت امام جزء اوجب واجبات قرار دادند.

کسانی که در این راه زحمت کشیدند می دانند این انقلاب به سادگی به دست ما نرسیده است و برای آن باید جان فشانی کرد.

ما در دهه فجر دو وظیفه داریم، اختصاراً عرض می کنم. همه ما و همه ملت این دو ظیفه را دارند.

وظیفه اول این است که انقلاب را بشناسیم، ریشه انقلاب را بفهمیم، عوامل انقلاب را بفهمیم، چرا مردم انقلاب کردند و ایثار گری از خود قرار دادند، چرا راهپیمایی کردند و در برابر شاه ایستادند و از جان خود گذشتند ؟، این چرا جواب دارد و اگر این چرا ها را به جوابش برسیم و ریشه های انقلاب را بررسی کنیم یقین بدانید برای استمرار انقلاب و بقاء انقلاب، بقاء آن علت ها و ریشه ها مهم است، ما باید آن ریشه ها و علت ها را روشن کنیم . بی حساب این همه انسان مؤمن و خدا جو، انسان های عالم و اندیشمند زندان رفتند، شهادت و زحمات زیاد، تبعید ها و همه این ها برای انقلاب برای چه؟، این برای چه نیاز به جواب و بررسی دارد. اینجا است که من توصیه می کنم به همه جوانان، کسانی که سنشان اقتضا می کند و آن زمان را دیده اند حتی کسانی که دیده اند باز به تمام جوانب انقلاب آشنا نبودند، شاید عمر بنده اقتضا می کند و آن زمان راهپیمایی ها هم شرکت کرده باشم ولی چه می دانستم آن چیزی که امام و خواص می دانستند از وضعیت نظام آن روز ما متوجه نبودیم و ما با دستور رهبریت و مرجعیت در میدان آماده بودیم و لذا نیاز است جوانان تاریخ انقلاب را مطالعه کنند، تاریخ انقلاب به ما درس آموز است، با قبل از انقلاب و زمینه های انقلاب باید آشنا باشند ، باید مطالعه کنند و این مطالعه و تاریخ شناسی خیلی اثر دارد و بصیرت ما را بالا می برد، امروز ممکن است انقلاب را بخواهند تحریف کنند و اهداف انقلاب را چیز دیگری معرفی کنند و اینجا است که لازم است تمام کسانی که دلسوز انقلاب و نظام هستند بروند مطالعه کنند و ترایخ را بدانند. این یک وظیفه است.

وظیفه دوم دست آورد های انقلاب است. چهل سال از انقلاب ما گذشت، بیش از چهل سال و ما به چه چیزی رسیدیم؟، کجا رسیدیم؟، نسبت ما با جهان امروز و گذشته چه چیزی است؟، آیا چیزی که می خواستیم رسیدیم؟، در مسیرش هستیم یانه؟، این ها نیاز به بررسی و قضاوت منصفانه دارد و متأسفانه اینجا هم محل تحریف ها و شبهه ها می باشد. بعضی با امیدی نگاه می کنند، بعضی ها خودکم بین هستند، بعضی حقارت بر آن ها مسلط است و پیشرفت ها را نمی بینند و بعضی هم ممکن است مبالغه کنند، ما هر دو طرف را افراط و تفریط را نقد می کنیم، منصفانه را قضاوت کنند این مسیر ۴۰ ساله با همه این گرفتاری ها، تحریم ها و جنگ ها که بر ما مسلط کردند مردم با مقاومت خود به کجا رسیده اند؟، این ها نیاز به بررسی و تأمل دارد.

حرکت انقلابی مردم ما ، آن چیزی که ما می فهمیم ناشی از تبعیت از ولایت و مرجعیت بود برای مبارزه با ظلم و تعیظ بود، مبارزه با فساد و مخالفت با ارزش های دینی بود. ما آن زمان آن چیزی که بیشتر مشهودمان بود این بود که ارزش های دینی مورد توجه نظام حاکم شاهنشاهی نیست و همه این ها زیر سؤال می رود و اینجا است که نیاز است ما دقت کنیم و تحریف نشود. ما در این مسیر بودیم، مسیر مبارزه با ظلم بودیم، ما مبارزه با ستمگر را به عنوان شعار قبول کردیم، این ها افتخار ما بود و در این راه جان می دادیم.

امروز بعد از ۴۰ سال مقاومت در برابر فشارها الحمدلله آن چیزی که قضاوت بنده و زیادی مانند بنده است وقتی مطالعه کنیم، پیشرفت های علمی، صنعتی و دفاعی ما ما را در دهک های اول پیشرفت قرار داده و در کنار آن سطح بالای مشارکت سیاسی و انتخابات متعددی که انجام می دهیم، استقلال ملی، خودباوری که در جوانان ما ایجاد شده که فکر می کنند می توانند پیشرفت کنند علی رغم همه تحریم ها و استقامت بر ارزش ها، پافشاری بر ارزش هایی که برایش انقلاب کردیم، ما خطوط قرمز داریم در برابر استکبار جهانی ما کوتاه نمی آییم و این ها افتخاراتی است که نظام ما به خود کسب کرده و الحمدلله به عنوان قدرتی هم در منطقه و هم در جهان مطرح است و این ها نیاز به بیان و توضیحات بیشتر دارد.

کافی است که امروز ما مقایسه بکنیم وضعیت موجو را با ۴۰ سال قبل. من به یکی دو مورد که مناسبت های روز است اشاره بکنم. متأسفانه مسأله ای در بعضی از استان های هم جوار ما پیش آمد و توهینی که موجب به شهادت رسیدن پلیس مورد احترام جامعه ما می باشد مشاهده کردیم و این حرکت را محکوم می کنیم و انتظار داریم نظام قدرت و اقتدار بدهد به پلیس و نیروی انتظامی ما می خواهم عرض بکنم پلیس امروز ما با پلیس قبل از انقلاب ما خیلی تفاوت دارد.

پلیس امروز و نیروی انتظامی امروز ما از متن ملت و درون مردم زندگی می کند. در عین حفظ اقتدار خود می بینید با ترحم و رحمت به مردم نگاه می کند، شهید می دهد، به شهادت می رسد و احساس نمی کند با خشونت باید برخورد کند و لذا این رحمتش مورد سوؤ استفاده اراذل و اوباش می شود اما نیروی انتظامی گذشته ما در خدمت شاهنشاه و نظام حاکم بود، متدینین تحت فشار بودیم و ما گرفتار بودیم آن روز، آن کسانی که آن زمان را دیده باشند می دانند که مجموعه های شهربانی جای احضار کسانی که آزادی خواه ، متدین بودند و ارزشی بودند بود. قابل مقایسه نیست وضعیت پلیس و امنیت امروز ما نسبت به آن زمان.

ما ضمن تقدیر و تشکر از نیروهای جانفدای پلیس با ایمانمان ، کسانی که سوء استفاده می کنند از این رحمت و ترحمی که در این سازمان وجود دارد و این گونه برخورد می کنند، آن ها را محکوم می کنیم و انتظار داریم از نظام و مجموعه های مختلف نظام که زمینه های اقتدار بیشتر پلیس را فراهم بکنند.

نیروی هوایی، نیروی پر افتخار ارتش ما ، من آن روز شاهد بودم که اگر نبود حضور پر افتخار آن ها در عین حالی که درون یک نظامی بودند که بیشترین توجهش به نظامی ها بود و اگر بررسی کنید در سطوح اجتماعی آن روز نظامیان بیشترین توجه به آن ها می شد و بعد دیگر طبقات اجتماع اما آن ارزش مداری و آن ایمان و تقوایی که درون آن ها وجود داشت روز ۱۹ بهمن در برابر مولای خودشان، رهبر خودشان، امام امت قرار گرفتند، احترام نظامی گذاشتند و این نقطه عطفی در انقلاب ما شد هنگامی که از جبهه آن ها به آن چیزی که منشاء و منبع اقتدار آن ها بود یعنی ارتش دیدند که ارتش متفرق شده و نیروهای نظامی در برابر نظام تسلیم شدند، ما این افتخار را به آن ها تبریک می گوییم، تشکر می کنیم. الحمدلله همان روز نیروی هوایی در استان ما هم در راهپیمایی مشاهده کردیم حضور جدیشان و همین میانه امام در برابر جمعیت اعلام آمادگی و الحاق به نیروهای انقلابی داشتند. خداوند بر توفیق و شوکتشان بیافزاید.